یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

خیلی‌ها ممکن است با نوشتن جان نگیرند، لذت نبرند،انگیزه پیدا نکنند. حق دارند! حرجی به این افراد نیست. چرا ؟ چون اصلا نمی‌نویسند! نوشتن را فراموش کرده اند. خوب چطور ممکن است این افراد با نوشتن پر بگیرند و پرواز کنند. شاید در دلشان هم به من بخندند که من چه می‌گویم. ولی امروز می‌خواهم یک رازی را با شما درمیان بگذارم و آن هم استمرار در نوشتناست. اگر شما هر روز مقید باشید که بنویسید و ترک نکنید نوشتن را، به مرور در شما حس و حالی ایجاد می‌شود که از نوشتن لذت می‌برید و حس و حالتان عوض می‌شود. من در پست‌های قبلی هم گفتم در لابلای همه مشکلات و روزمرگی‌هایی که دارم یک دفعه بارقه امید در ذهنم زده می‌شود که با وجود همه این مشکلات، تو می‌توانی بنویسی حرف دلت را بزنی، نظرت را در مورد اطرافیان و اتفاقات بنویسی و همین در من یک هیجانی ایجاد می‌شود و آرام می‌شوم. این حس و حال صرفا به این خاطر در من ایجاد می‌شود که در نوشتن استمرار دارم.

قسمتی از یادداشت روزانه که ساعت 1:20 نیمه شب و در اوج بی خوابی نوشتم. این یادداشت را حدودا دوسال پیش نوشتم

خواب از نوک پا تا مغز سرم را کرخ کرده.
کرکره چشم‌هایم به سختی بالا و پایین می‌شود.
خواب انگار زورش بیشتر از نیروی جاذبه شده و من را دارد به زمین می‌زند.
خواب از من یک جسم تکه تکه ساخته و هر کدام را به سمتی می‌کشد.
طوفان بی خوابی بدنم را دارد در هم می‌شکند .
بی خواب مثل یک خوره افتاده به جانم.
چشمانم منتظر خواب است ولی چرا آن را نمی‌بیند درحالیکه مثل یک مه غلیظ آن را گرفته .
خواب در چشمان مثل یک سراب شده هرچقدر می‌دود، نمی‌رسد.
دیگر چشمانم با خواب انس نمیگیرد.
خواب مثل یک ابر سیاه سراسر آسمان چشم‌هایم را گرفته.
درحالیکه چشم‌هایم نمی‌تواند روی پاهایش بایستد، بی خوابی آن را محکم بغل کرده و نگه داشته.
انگار نمی‌خواهد این چشمه‌های بی خوابی در چشم‌هایم خشک شود.
ترکه‌های بی خوابی بدجور چشم‌هایم را هدف گرفته.
بی خوابی چشم‌هایم را جادو کرده.
چشم‌هایم در جزیره خشک بی خوابی مانده است.
بی خوابی بهانه خواب را از چشمانم گرفته است.
کفه‌ی بی خوابی بدجور چشمانم را سنگین کرده.
خواب در چشمانم طوفانی به پا کرده.
رقص پای بی خوابی بر چشمانم می‌کوبد.
بی خوابی مهمان ناخوانده چشمانم شده که قصد رفتن هم ندارد.
بی خوابی چشمانم را به سخره گرفته.
بی خوابی دوست ناباب چشمانم شده.
چشمانم بی خوابی را هجا می‌کند تا خوب خواب یاد بگیرد و بخوابد ولی امان از خواب.
دودغلیظ بی خوابی چشمانم را می‌سوزاند.
سایه شوم بی خوابی بر دیواره چشمهایم سنگینی میکند.

ساعت۲:۲۷

خیلی بیشتر از اینها میتوان ساخت ولی دیگر می‌خواهم بخوابم.

چند روز پیش کتابی را مطالعه می‌کردم که استناد کرده بود به یکی از مقالات آقای شفیعی کدکنی. خیلی تلاش کردم که مقاله کامل آن را بدست بیاورم ولی تاکنون نتوانستم. به نظرم همین چند خط هم می‌تواند راهگشا باشد و برای خواننده الهام بخش باشد:

کمبود خلاقیتهنری و فرهنگی حاصل فقدان ایمان است. شاعر یا هنرمند به جای آن که از نیروی ایمان سرشار شود، از خودش و منِ خودش سرشار است و طبیعی است که قبل از آن که به تاثیر شعرش در اجتماع بیندیشد و به حرکتی که شعرش ایجاد می‌کند به این می‌اندیشد که وقتی درتلوزیون من این شعر را می‌خوانم چه کسانی من را خواهند دید و یا عکسی که از من همراه چاپ آن در مجلات در کدام صفحه چاپ می‌شود.

1- با روزانه نویسیسرخط زندگی را گم نمی‌کنی.

2- با روزانه نویسیتلاشهایت را ثبت می‌کنی تا اندوهت در آینده کم شود.

3- با روزانه نویسیهمزمان هم مجرمی‌و هم قاضی

4- با روزانه نویسیبه مدل رفتاری ات را پی می‌بری و در جهت اصلاح یا تقویت آن قدم بر می‌داری.

5- با روزانه نویسیمشخص می‌شود که در کارهایت چقدر متعهد و منضبط هستی

6- با روزانه نویسیو مداومت بر‌‌ان‌برتری اراده بر انگیزه مشخص می‌شود.

7- با روزانه نویسیهم می‌توانی نقاد خودت باشی و هم نقال

8- با روزانه نویسییک ارزش افزوده برای خودت ایجاد می‌کنی.

9- با روزانه نویسیمی‌توانی از کلمه‌ها و جمله‌ها کمک بگیری تا فشارهای روانی ات کم شود.

10- با روزانه نویسیو مرور آنها می‌توانی ارتباط بیشتری با خودت بگیری و به ژرفای خودت سفر کنی.

یکی از علاقه‌های من نوشتن یادداشت‌های روزانه است. کسی که می‌خواهد در عرصه نویسندگی قلم بزند نمی‌تواند بگوید که من علاقه به نویسندگی دارم ولی روزانه نویسی ندارم؛ باید روزانه صدها کلمه نوشت و چه بهتر که قسمتی از آن را روزانه نویسی کنیم. من در مورد یادداشت نویسی روزانه حتما بیشتر خواهم نوشت، تجربیاتم را با شما به اشتراک خواهم گذاشت چون یکی با آن خیلی انرژی می‌گیرم و لذت می‌برم

۱- مهارت نویسندگی به ما کمک می‌کند تا ایده‌های خود را به دیگران منتقل کنیم.

۲- تقویت تفکر انتقادی با کمک مهارت نویسندگی بهبود می‌یابد

۳-مهارت نوشتن راهی برای حفظ تاریخ، فرهنگ و دانش ما است.

۴-بسیاری از مشاغل به توانایی نویسندگی بالایی نیاز دارند.

۵- با هنر نوشتن، سبک نوشتاری خود را ایجاد کنید.

۶- تجربیات ارزشمند خود را با نوشتن ثبت کرده و به دیگران منتقل کنید.

۷- مهارت نویسندگی به درک بهتر موضوعات به ما کمک می‌کند.

۸- اعتمادبه‌نفس قوی‌تری با نویسندگی خواهیم داشت.

۹- با بهبود مهارت نویسندگی، نظم و انضباط را در خود تقویت کنید.

۱۰- نوشتن حافظه و تمرکز را بهبود می‌بخشد

برگرفته از کانال غلط ننویسیم

این روزها بیش از هر زمان دیگری به کلمه فکر می‌کنم. چگونه می‌شود با کلمه پر گرفت و پرواز کرد. چگونه می‌شود با کلمه زیست و گذران عمر کرد. با کلمه چگونه می‌شود انرژی گرفت. چگونه می‌شود روح کلمه را حس کرد. کلمه جان دارد. چگونه این کلمات به ظاهر بی جان، به ما جان می‌دهند.

اینها سوالاتی است که این روزها به آن فکر می‌کنم

قسمتی از یادداشت روز سی و نهم

سه شنبه ۱۴۰۳/۱۱/۰۹

۱۳:۳۶)گاهی اوقات نوشتن یک جمله روزم را می‌سازد. گاهی وقتها هم دلم تنگ می‌شود برای نوشتن، برای این که فقط یک جمله بنویسم. اینها حس‌های خوبی است که باید غنیمت بشمارم. دیروز که پشت چراغ قرمز بودم و هوا بارانی بود دلم تنگ شد که فقط یک جمله بنویسم و نه بیشتر! سریع گوشی را باز کردم و نوشتم. وای که چقدر همین یک جمله به من انرژی داد و لذت بردم.

امروز پنجشنبه است نه شنبه، اواسط روز است نه اول روز، اواسط ماه بهمن است نه اول ماه، روزهای پایانی سال است نه اول سال. تصمیم گرفته ام که از این به بعد وبلاگم بروز باشد. حتی نمی‌گذارم شنبه بشود که از شنبهشروع کنم. تصمیمی‌است که برای خودم گرفته ام. دیگر نباید زمان برای من تعیین کننده باشد که از کی شروع کنم. اصلا می‌خواهم این شروع بی برنامه ترین و بی هدف ترین شروع باشد؛ باشد اشکالی ندارد! ولی من می‌خواهم از همین جا از همین امروز و از همین ساعت شروع کنم. بالاتر از این؟! می‌خواهم شروع کنم با تمام ندانستن‌هایم. با تمام بی تجربه گی‌هایم. با تمام خام بودن‌هایم. ولی می‌خواهم شروع کنم. این انتهایی ترین روز هفته است. هر چقدر گول این شنبه‌ها را خوردیم دیگر بس است. از شنبه... از کی ... از اول سال... از اول ماه... . این بهانه‌ها همه اش نوعی فرار است نوعی طفره رفتن است.اصلا شنبه‌‌‌ای وجود ندارد که من بخواهم از شنبه شروع کنم. شروع از شنبه یعنی با خودت رو راست نیستی. شروع از شنبه یعنی اهمال کاریت را پشت این روز قایم کردی. شروع از شنبه یعنی فقط حرف زدن. شروع از شنبه یعنی در رویاها زیستن. شروع از شنبه یعنی در ظاهر آن کار را دوست داری! شروع از شنبه یعنی شناخت سطحی از آن کار. شروع از شنبه یعنی می‌خواهی ولی در اصل نمی‌خواهی!

«دل به دریا بزنید، ورقی بردارید و سفر خود را به دنیای نوشتن آغاز کنید.» این آخرین توصیه مارگرت گراتی در کتاب عادت روزانه نوشتن است. معتقدم یکی از پاک‌ترین و شیرین ترین تفریحات همین روزانه نوشتن است. فقط باید عادت کنید. پنج دقیقه در روز یا متمرکز و یا پراکنده، بنویسید و ساده ترین نوع نوشتن هم گزارش نویسی روزانه است. بر همین اساس کتاب عادت روزانه نوشتنرا خدمتتان معرفی می‌کنم تا اگر علاقمند به نوشتن هستید، حرفه‌‌‌ای بنویسید. زمستان سال گذشته مصمم شدم که نود روز بنویسم و این اتفاق هم افتاد و در سال جاری هم این مسیر را ادامه دادم و حالا دقیقا یکسال شد که روزانه نویسی می‌کنم.

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،