امروز صد و بیستمین روزی است که بی وقفه دارم یادداشت روزانهمی‌نویسم. هر روز دارم می‌نویسم و هر روز به اهمیت آن بیشتر از روز قبل پی می‌برم. طوری شده که اگر ذره‌‌‌ای احساس کنم که یادداشت نویسی هیچ اثری برایم ندارد حاضر به ترک‌‌ان‌نیستم. می‌گویم بگذار عمرم در نوشتن تلف شود اشکالی ندارد ولی حاضر به ترک آن نیستم. من به این باور دارم که ثمر دهی هر کاری در استمرار و مداومت است. باید مستمرا نوشت و نوشت و نوشت. باید مدام بنویسم و بر نوشتن مداومت داشته باشم. چقدر این کلمه مداومت را دوست دارم.در لایه‌های پنهان این کلمه من امید می‌بینم.
بازدید : 5
دوشنبه 31 فروردين 1404 زمان : 22:27
