یادداشتهای شخصی احمدرضارحیمی

اینکه انسان همیشه باید یک رفیق راه، یک دوست یک همراه داشته باشد این اجتناب ناپذیر است. این یک نیاز روحی و عاطفی است و انسان اگر بخواهد در اجتماع فعال باشد به یک دوست نیاز دارد. من نمی‌خواهم وارد این بحث شوم که تا کجا و به چه میزان با فردی که انتخاب کردیم دوستی کنیم نه من تخصص دارم و نه در حوصله وبلاگ است. می‌خوهم این را بگویم مدتی بود که دو کلمه شخص و شاخص برایم برجسته شده بود و روی این دو واژه فکر می‌کردم. برای اینکه ذهنم از این دو واژه خالی شود تصمیم گرفتم که از دل این دو واژه یک گزین گویهدر بیاورم. چند موردی نوشتم ولی ترجیحم این بود که همین مورد را منتشر کنم و شاید بقیه را در یک بسته جداگانه در آینده منتشر کردم ولی فعلا به همین بسنده می‌کنم.

با شاخص‌ها حرکت کنید نه با اشخاص. اشخاص با گذر زمان ممکن است دچار تردید و تزلزل شوند ولی شاخص‌ها برای همیشه محکم و استوارند

از قضا چند روز پیش داشتم یادداشتهای روزانه نیما یوشیج را می‌خواندم که جمله‌‌‌ای شبیه به همین گزین گویهنیما یوشج بیان کرده که عینا می‌آورم:

تکیه به حرف حق باید کرد، نه مردم. اگر کسی بخواهد گول نخورد، باید خود را از اول گول نزده باشد. به اشخاص عقیده مند نشود، بلکه به عقیده اساسی آن اشخاص و نه عقیده شخصی خود آنها. شخصا مردم ممکن است به خطا بروند، اما اصول عقیده به مرور قرن‌ها پیدا شده است و کمتر خطا در آن است.

امروز پنجشنبه است نه شنبه، اواسط روز است نه اول روز، اواسط ماه بهمن است نه اول ماه، روزهای پایانی سال است نه اول سال. تصمیم گرفته ام که از این به بعد وبلاگم بروز باشد. حتی نمی‌گذارم شنبه بشود که از شنبهشروع کنم. تصمیمی‌است که برای خودم گرفته ام. دیگر نباید زمان برای من تعیین کننده باشد که از کی شروع کنم. اصلا می‌خواهم این شروع بی برنامه ترین و بی هدف ترین شروع باشد؛ باشد اشکالی ندارد! ولی من می‌خواهم از همین جا از همین امروز و از همین ساعت شروع کنم. بالاتر از این؟! می‌خواهم شروع کنم با تمام ندانستن‌هایم. با تمام بی تجربه گی‌هایم. با تمام خام بودن‌هایم. ولی می‌خواهم شروع کنم. این انتهایی ترین روز هفته است. هر چقدر گول این شنبه‌ها را خوردیم دیگر بس است. از شنبه... از کی ... از اول سال... از اول ماه... . این بهانه‌ها همه اش نوعی فرار است نوعی طفره رفتن است.اصلا شنبه‌‌‌ای وجود ندارد که من بخواهم از شنبه شروع کنم. شروع از شنبه یعنی با خودت رو راست نیستی. شروع از شنبه یعنی اهمال کاریت را پشت این روز قایم کردی. شروع از شنبه یعنی فقط حرف زدن. شروع از شنبه یعنی در رویاها زیستن. شروع از شنبه یعنی در ظاهر آن کار را دوست داری! شروع از شنبه یعنی شناخت سطحی از آن کار. شروع از شنبه یعنی می‌خواهی ولی در اصل نمی‌خواهی!