یک رمان از همین تک جمله‌ها شروع می‌شود.
گاهی جمله دو کلمه‌‌‌ای صریح تر از جمله پنج کلمه‌‌‌ای است.
من نمی‌روم.
گاهی زندگی ات با یک تک جملهتغییر می‌کند.
اینستاگرام منجر به عدم تمرکز می‌شود.
امروز آسمان آفتابی است.
امروز یادداشتهای روزانه نیما یوشیج تمام می‌شود.
برای چندمین روز متوالی بی سحری شدم.
به شدت خواب آلود هستم.
نوشتن محرک خوبی برایم شده است.
ناله‌های خشکی زاینده رود به گوشم می‌رسد.
وقتی که خر لگد می‌زند تو به خر لگد نزن.
موفقیت در استقامت است.
ای کاش مثل یک درخت به خواب زمستانی می‌رفتم.
مثل لاک پشت راه برو ولی برو.
کدام تک جملهرا شما پسندید؟