این روزها هرکسی مشغله‌های خاص خود را دارد و وقت‌هایمان به شدت پر است. اینکه منتظر باشیم که وقتی فراهم بشود و شرایط مکانی خوب باشد تا به ما الهام شود، این یک بهانه‌‌‌ای بیش نیست. باید رویای پشت میز نیشینی، دم نوش روی میز و چراغ مطالعه روشنْ را ببوسیم بگذاریم کنار. منتظر این رویا نباشید. نخواهد آمد. یا اینکه خیلی دیر به دیر به سراغتان خواهد آمد. پس حالا چکار کنیم؟ باید در هر حالتی بنویسیم. باید این را یاد بگیریم. باید عادتمان شود. معتقدم اگر بیداری هر حالتی که داشته باشید می‌توانید بنویسید. فقط باید علاقه داشته باشید. اراده داشته باشید. من این را تست کرده ام. می‌شود انجام داد به راحتی هرچه تمام. من روزی تحت شدیدترین فشارهای w.c بودم. ازقضا در شهری هم بودم که باید سرویس بهداشتی پیدا می‌کردم و نمی‌دانستم کجاست. در همان حال جستجوگری و تحت فشار که بودم، شرایطم را می‌نوشتم. می‌خواهم این را بگویم در همین حالت هم توانستم بنویسم. چند روز پیش داشتم در یکی از شلوغ ترین منطقه شهر قدم می‌زدم یک دفعه هوسم نوشتن زد به سرم. همان لحظه گوشی را درآوردم و در حالیکه پیاده می‌رفتم تا به مقصد مورد نظر برسم یادداشت نویسی ام را انجام می‌دادم. بازهم می‌گویم در حالت پیاده روی هم می‌توان نوشت. بنابراین بنویسید، بنویسید و بنویسید. بهانه نگیرید. بهانه پیدا نکنید.
بازدید : 3
پنجشنبه 15 اسفند 1403 زمان : 19:16
